Wanilii mi się chce

Wiosna na razie nas nie rozpieszcza, albo jest zimno albo wieje albo pada a często wszystko na raz. Nawet dzisiaj choć dzień jest dość słoneczny, to wyspę otacza chłodna mgła i sprawia, że mam ochotę otulic się czymś ciepłym. Tak ciepłym jak wanilia
Dlatego w ostatnich miesiącach najczęściej sięgałam po waniliowe perfumy.

Jednak nawet wanilia ma różne oblicza

Un Bois Vanille Serge Lutens to wanilia idealna, doskonała, gładka jak jedwab i kremowa jak budyń, miękka jak królicze futerko, ciepła, słodka ale nie przesłodzona.

Pozostałe nuty  doskonale współgrają ze sobą, żadna nie wybija się przed inną, kontrolują się na wzajem. To sprawia, że razem tworzą doskonałe waniliowe perfumy.

No ale wiadomo, że jeśli coś jest doskonałe, to czasem robi się nudne, dlatego też często sięgam po inną wanilię.

 

Vanille Patchouli Molinard. Ta wanilia jest szorstka i gryząca jak wełniany sweter. Surowa jak nieobrobione drewno. Nawet po wielu godzinach nie pozwala o sobie zapomnieć.

 

Vanille Fruitee Molinard. Nieco mniej szorstka ale daleko jej do delikatności Lutensa. Owoce to popłuczyny z kompotu przesączone przez ziemię, wyczuwalne jedynie na początku.

 Trudno mi powiedzieć który zapach lubię bardziej. W tym roku chyba częściej wybierałam Fruitee, w zeszłym królowała Patchouli. Lutensa wolę nosić w domowym zaciszu, Molinarda wybieram częściej do pracy.

Chyba śmiało mogę stwierdzić, że w ostatnim kwartale przez 90% czasu nosiłam któryś z tych trzech perfum. Choć wanilia ciągle jeszcze nie znudziła mi się, zastanawiam się na co przyjdzie mi ochota kiedy poczuję w końcu wiosnę.

 PS. Jak widać pomimo częstego używania, zużycie ledwie widoczne ale mnie na prawdę wystarczy jeden lub nawet pół "psika" na cały dzień. Lutka wolę używać bez psikacza.